Sidziński skansen, będący przez wiele lat filią Orawskiego Parku Etnograficznego w Zubrzycy Górnej, a od 2009 r. pozostający własnością Gminy Bystra-Sidzina, znajduje się w przysiółku Bińkówka. Początki skansenu datują się na 1963 r. Wtedy to oddano do zwiedzania pierwszy obiekt, jakim była zabytkowa chałupa Banasików z 1809 r., przeniesiona tu z Sidzinki Małej.

Z biegiem czasu skansen powiększał się o kolejne zabytki. Obecnie można w nim obejrzeć – obok chałupy Banasików – także chałupę Anny Kozioł ze Spytkowic z 1901 r., chałupę wójta Maja z Sidziny z 2. poł. XVIII w., chałupę Gałki z Bystrej z końca XIX w., tzw. „górkę” czyli spichlerz z 1897 r., młyn wodny, XIX-wieczną kuźnię z Sidziny Górnej, a także dzwonnicę loretańską z 1937 r. z Sidziny Wielkiej Polany. Najcenniejszym obiektem zespołu pozostaje chałupa Banasików. Jest to budynek zrębowy, kryty gontowym dachem, posadzony na wysokiej podmurówce kamiennej, podpiwniczony. Wewnątrz chałupy, składającej się tradycyjnie z izby czarnej (zwanej też piekarnią) i izby białej (świetnicy), komory, sieni oraz tzw. „wyski”, pomieszczenia usytuowanego na strychu, pełniącego funkcję spichlerza, można obejrzeć XIX-wieczne wyposażenie i sprzęt gospodarski, a także zbiór obrazów malowanych na szkle.

Chałupa Anny Kozioł jest wykorzystywana m.in. podczas często organizowanych na terenie skansenu imprez kulturalnych, także jako miejsce organizowania wystaw czasowych. W chałupie wójta Maja można obejrzeć ekspozycję, prezentującą narzędzia wykorzystywane przez średniozamożną rodzinę z 2 poł. XVIII w. oraz warsztat tkacki. Chałupa Gałki pełni głównie funkcje administracyjne, znajdują się tu także toalety. Z kolei w „górce” (spichlerzu) prezentowana jest wystawa historyczna, poświęcona Sidzinie w latach II wojny światowej, zwłaszcza działalności oddziałów partyzanckich, bardzo aktywnych w walce z okupantem w tej okolicy.