POWIAT SUSKI
Za czasów pierwszych Piastów opisywany obszar znalazł się w granicach Ziemi Krakowskiej, jednak ok. 1179 r. został podzielony. Od tej pory jego zachodnia część znajdowała się na terenie księstw śląskich (początkowo opolskiego, później cieszyńskiego, a następnie, w wyniku kolejnych podziałów Śląska – oświęcimskiego i zatorskiego), a wschodnia pozostawała w granicach Królestwa Polskiego.
Wizyta na Podbabiogórzu to również dobra okazja, by poznać ciekawe zabytki architektury. Wiele z nich jest cennymi przykładami dziedzictwa kulturowego na trwale wpisanymi w historię tego regionu i jego beskidzki krajobraz. Najbardziej znanym jest zespół zamkowo-parkowy w Suchej Beskidzkiej. Suski zamek, zwany „małym Wawelem”, był początkowo murowanym, piętrowym dworem obronnym wzniesionym w 2. poł. XVI w. przez Kaspra Castiglione-Suskiego. Kolejny właściciel, Piotr Komorowski, na początku XVII w. rozbudował dwór nadając mu charakter magnackiej rezydencji.
Ppowstał w 1973 r. W skład tego małego skansenu zlokalizowanego przy gra-nicy Babiogórskiego Parku Narodowego wchodzą: kurna chałupa Franciszka Stopiaka pochodząca z l. 1802-1815, zbudowana ze świerkowych i jodłowych bierwion, nakryta dwuspadowym gontowym dachem, postawiona na niskiej podmurówce, w której umieszczone jest zejście do piwnicy znajdującej się pod nią; chałupa Franciszka Kudzi postawiona w roku 1900 (lokalizacja in situ) i chałupa Stefana Gancarczy-ka z roku 1910. Oprócz budynków mieszkalnych w skanse-nie zobaczyć można również: kuźnię, wolno stojący spichlerz z piwniczką oraz kapliczkę z figurą Matki Bożej
Goście, którzy zawitają na Podbabiogórze mogą poznać bogate dziedzictwo kulturowe regionu. W ujęciu historyczno-etnograficznym mieszkają tu trzy gó-ralskie grupy. Najliczniejsi są Górale Babiogórscy, zamieszkujący południową część powiatu suskiego. Na zachodnich krańcach powiatu mieszkają Górale Żywieccy, a na jego północnym wschodzie i wschodzie Kliszczacy.
Piesze wędrówki
Podbabiogórze
